เฉลยแบบฝึกหัดท้าย หน่วยการเรียนที่ 4
ตอนที่ 1 เฉลย
1ข
2ก
3ค
4ง
5ก
6ข
7ง
8ข
9ค
10ค
ตอนที่ 2
1. ให้นักศึกษาอธิบายความหมายของ World Wide Web
ตอบ
การนำอินเทอร์เน็ตมาใช้ได้มีการพัฒนาขึ้นมาตามลำดับ ในช่วงปี พ.ศ. 2532 นายทิม เบอร์เนอร์สลี (Tim Berners-Lee) ได้นำเสนอแนวความคิดที่มีการนำเอาระบบเครือข่ายอินเทอร์เน็ตมาใช้เป็นตัวกลางในการแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารระหว่างนักวิชาการจากทุกที่ทั่วโลก จากแนวความคิดนี้ทำให้มีการพัฒนาระบบเครือข่ายอินเทอร์เน็ตขึ้นสิ่งหนึ่งที่ได้พัฒนาขึ้นมาซึ่งเราเรียกว่า World Wide Web (WWW) ที่หมายถึงโลกเครือข่ายข้อมูล ที่มีลักษณะเป็นใยแมงมุมซึ่งมีการเชื่อมต่อกันโดยไม่จำกัดจำนวนเครื่องที่ใช้งาน
2.ให้นักศึกษาอธิบายหลักการทำงานของและความสำคัญของ URL
ตอบ
URL หรือ Uniform Resource Locator เป็นตัวที่ทำหน้าที่ในการเชื่อมโยง Web Page เข้าด้วยกัน ซึ่งในการเชื่อมโยงนั้นจะต้องใช้ เป็นเลขทะเบียนในการอ้างอิงตำแหน่ง (Address) โดยในแต่ละ Web Page จะต้องมี URL เพื่อใช้อ้างอิงตำแหน่งที่เป็นของตนเองซึ่งตำแหน่งของ URL Address แต่ละจุดนั้นจะไม่เหมือนกัน
ตอบ
URL หรือ Uniform Resource Locator เป็นตัวที่ทำหน้าที่ในการเชื่อมโยง Web Page เข้าด้วยกัน ซึ่งในการเชื่อมโยงนั้นจะต้องใช้ เป็นเลขทะเบียนในการอ้างอิงตำแหน่ง (Address) โดยในแต่ละ Web Page จะต้องมี URL เพื่อใช้อ้างอิงตำแหน่งที่เป็นของตนเองซึ่งตำแหน่งของ URL Address แต่ละจุดนั้นจะไม่เหมือนกัน
3.ให้นักศึกษาบอกความหมายของ Web site, Web page และ Home page
ตอบ
Web Page ประกอบไปด้วย ตัวอักษร กราฟิก เสียง ภาพเคลื่อนไหว และข้อมูลในรูปแบบอื่น ๆ และที่สำคัญก็คือในแต่ละ Web Page สามารถทำเป็นสื่อ Multimedia ที่โต้ตอบกับผู้ใช้งานได้ โดยมีจุดเริ่มต้นหรือหน้าแรกของ Web Page ทั้งหมดที่จะแสดง เราจะเรียกว่า Home Page Web Page ทั้งหลายสามารถเชื่อมต่อกันโดยใช้ Hypertext ซึ่งจะช่วยให้เราย้ายจาก Web Page หนึ่งไปยัง Web Page อื่น ๆ ตามที่ต้องการได้ หรือจะไปยังไฟล์กราฟิก ไฟล์ไบนารี ไฟล์มัลติมีเดีย และบริการอื่น ๆ ในอินเทอร์เน็ตได้อย่างรวดเร็ว โดยจะใช้วิธีการคลิกไปที่ลิงค์ (link) แบบ Hypertext เท่านั้น WWW ทำงานในรูปแบบ Client/Server โดยจะต้องรันโปรแกรมที่เป็น Web Client ที่เรียกว่า Web Browser WebSite จะเป็นแหล่งที่บรรจุเอกสารข้อมูลไว้ ซึ่งผู้สร้างเอกสารจะจัดเก็บเอกสารของตนเองไว้ในอินเตอร์เน็ต หรือเป็นที่บรรจุเอกสารบนระบบเครือข่ายอินเตอร์เน็ต
ตอบ
Web Page ประกอบไปด้วย ตัวอักษร กราฟิก เสียง ภาพเคลื่อนไหว และข้อมูลในรูปแบบอื่น ๆ และที่สำคัญก็คือในแต่ละ Web Page สามารถทำเป็นสื่อ Multimedia ที่โต้ตอบกับผู้ใช้งานได้ โดยมีจุดเริ่มต้นหรือหน้าแรกของ Web Page ทั้งหมดที่จะแสดง เราจะเรียกว่า Home Page Web Page ทั้งหลายสามารถเชื่อมต่อกันโดยใช้ Hypertext ซึ่งจะช่วยให้เราย้ายจาก Web Page หนึ่งไปยัง Web Page อื่น ๆ ตามที่ต้องการได้ หรือจะไปยังไฟล์กราฟิก ไฟล์ไบนารี ไฟล์มัลติมีเดีย และบริการอื่น ๆ ในอินเทอร์เน็ตได้อย่างรวดเร็ว โดยจะใช้วิธีการคลิกไปที่ลิงค์ (link) แบบ Hypertext เท่านั้น WWW ทำงานในรูปแบบ Client/Server โดยจะต้องรันโปรแกรมที่เป็น Web Client ที่เรียกว่า Web Browser WebSite จะเป็นแหล่งที่บรรจุเอกสารข้อมูลไว้ ซึ่งผู้สร้างเอกสารจะจัดเก็บเอกสารของตนเองไว้ในอินเตอร์เน็ต หรือเป็นที่บรรจุเอกสารบนระบบเครือข่ายอินเตอร์เน็ต
4.ให้นักศึกษาอธิบายส่วนประกอบของ Domain name
ตอบ
ส่วนประกอบของโดเมนเนม โดเมนเนมจะประกอบไปด้วย 3 ส่วนหลัก ๆ ดังนี้
ส่วนที่ 1 สับโดเมน (Sub Domain Name)
ส่วนที่ 2 Second – Level Domain Name
ส่วนที่ 3 Top – Level Domain
ตอบ
ส่วนประกอบของโดเมนเนม โดเมนเนมจะประกอบไปด้วย 3 ส่วนหลัก ๆ ดังนี้
ส่วนที่ 1 สับโดเมน (Sub Domain Name)
ส่วนที่ 2 Second – Level Domain Name
ส่วนที่ 3 Top – Level Domain
5. ให้นักศึกษาบอกประวัติความเป็นมาของโดเมนเนม
ตอบ
อินเทอร์เน็ต (Internet) เริ่มต้นมาจากโครงการแลกเปลี่ยนข้อมูลทางการศึกษาและระบบเครือข่าย ที่รู้จักกันดีในนามของโครงการ “ARPANET”ซึ่งระบบที่ถูกพัฒนาขึ้นมาเพื่อใช้งานตรงนี้ก็คือ TCP/IP (Transmission Control Protocal/Internet Protocol) โดยใช้ระบบปฏิบัติการ IUNIX ซึ่งช่วยให้การเชื่อมโยงสื่อสารผ่านทางอินเทอร์เน็ตได้รับความสนใจจากคนทั่วโลกในระยะแรก การใช้งานในอินเทอร์เน็ตไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไรนัก เพราะเครื่องที่อยู่ใน เครือข่ายมีไม่มาก แต่ต่อมาเมื่อมีคนสนใจและมีเครือข่ายการใช้งานที่กว้างมากขึ้น ก็เลยทำให้เกิดความต้องการในการใช้ชื่อที่ง่ายและไม่ซับซ้อน จำง่าย แทนที่จะใช้ในลักษณะของ IP Address ซึ่งเป็นชุดตัวเลขที่ใช้อยู่ ซึ่งทำให้เกิดการศึกษาและค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องของ “Name Server” ขึ้นมาครั้งแรก ทำให้ผู้ใช้งานไม่ต้องรู้จัก และนี่ก็คือต้นกำเนิดของการใช้โดเมนเนมในปัจจุบันและหลังจากนั้นไม่นาน Domain Name System (DNS) ชุดแรกที่ถูกนำออกมาให้ทุกคนได้ใช้งานมีอยู่ด้วยกัน 5 แบบ โดยเราสามารถแยกความแตกต่างของโดเมนเนมได้จากตัวอักษรย่อที่ต่อจากชื่อ เช่น www.****.com หรือ www. ****.net หรือ www. ****.org ระยะแรกนี้การจดโดเมนเนมจะทำได้โดยไม่ต้องเสียเงิน โดยมี IANA เป็นผู้ดูแล แต่ระยะหลังเมื่อทาง IANA และ NSF (National Science Foundation) ได้ร่วมกันจัดตั้ง InterNIC ขึ้นมา เริ่มมีการคิดค่าใช้จ่ายในการ จดทะเบียนตามมา 100 USD ใน 2 ปีแรกของระยะแรกและลดลงมาเป็น 70 USD โดยมี ICANN หรือ Internet Corporation for Assigned Names and Numbers ซึ่งเป็นหน่วยงานที่จัดตั้งขึ้นมา
จากความร่วมมือของผู้ใช้งานอินเทอร์เน็ตทั้งหลายในการเป็นผู้คอยดูแล และจัดการเรื่องเกี่ยวกับโดเมนเนม การจัดการเรื่องของ IP Address การดูแลโปรโตรคอลและรวมไปถึงการจัดการเกี่ยวกับ Server System ด้วย ทั้งนี้ทั้งนั้น ยุคแรก ๆ ของโดเมนเนมนั้นมีการกำหนดสกุลไม่มากนัก ต่อมาปัจจุบัน หลังจากที่มีการยึดครองโดเมนเนมหลัก ๆ ไปเป็นของ Internic.net อย่างเดียวแล้ว ก็เกิดการฟ้องร้องกันระหว่างรัฐกับบริษัท Netword Solution จำกัด ว่าใครควรจะได้เป็นเจ้าของโดเมนเนม ซึ่งผลได้ประกาศออกมากลางเดือนมีนาคม 2542 ว่า“ให้บริษัทใดก็ได้สามารถบริหารชื่อเป็นของตัวเองได้” ดังนั้นจึงทำให้เกิดโดเมนเนมใหม่ ๆ ขึ้นมาหลังจากนั้นอีกมากมาย เช่น .shop ฯลฯ เป็นต้น และนอกจากนี้มีการจดทะเบียนโดเมนเนมไว้ทั้งหมดทั่วโลก ประมาณ 19 ล้านชื่อในอินเทอร์เน็ต หรือประมาณกว่า 40,000 ชื่อในแต่ละวัน ทางบริษัท Netword Solution จำกัด ได้เปลี่ยนโฮมเพจของตัวเองไปที่โดเมนใหม่คือ http://www.networdsolution.com ด้วย
สำหรับในประเทศไทยนั้น ได้มีการจดโดเมนเนมไปยังองค์กรจดโดเมนโลกให้ .th (Thailand) เป็นของประเทศไทย โดยมีการนำเงินไปวางเป็นมัดจำจำนวนหนึ่ง ซึ่งในตอนแรกให้ศูนย์คอมพิวเตอร์จุฬาลงกรณ์เป็นผู้ดูแล ต่อมามีการเปลี่ยนแปลงให้ AIT หรือ Asian of Institute Technology เป็นผู้เข้ามาดูแลแทน สรุปได้ว่า ในปัจจุบันในประเทศของเราได้จดทะเบียนกับ สถาบันเอไอทีเริ่มเป็นผู้จดทะเบียนโดเมนเนม (domain name) “.th” ขึ้นเป็นครั้งแรกในประเทศไทยและรับหน้าที่ในการดูแลการจดทะเบียนโดเมนเนมสัญชาติไทยตลอดมา จนกระทั่งปัจจุบัน ภายใต้ชื่อหน่วยงานว่า “ไทยนิก” หรือทีเอชนิก (THNIC) ในการจดโดเมนเนมสกุล .co.th นั้น มีข้อจำกัดเกี่ยวกับเรื่องของสิทธิ์โดยที่ผู้ขอจดนั้นต้องมีเอกสารหนังสือรับรองการจดทะเบียนบริษัทจากกระทรวงพานิชย์ (ภพ.20) มายื่นขอด้วย แต่ปัจจุบันเงื่อนไขดังกล่าวของการจดโดเมนเนม .co.th ถูกยกเลิกไป เมื่อมีการเริ่มคิดค่าใช้จ่ายสำหรับการขอจดโดเมนเนมใหม่สัญชาติไทย ชื่อละ 1,500 บาท ต่อปี เริ่มตั้งแต่วันที่1 มกราคม 2542 และคิดอัตราการต่ออายุโดเมนเนมประมาณ 800 บาทต่อปี
ตอบ
อินเทอร์เน็ต (Internet) เริ่มต้นมาจากโครงการแลกเปลี่ยนข้อมูลทางการศึกษาและระบบเครือข่าย ที่รู้จักกันดีในนามของโครงการ “ARPANET”ซึ่งระบบที่ถูกพัฒนาขึ้นมาเพื่อใช้งานตรงนี้ก็คือ TCP/IP (Transmission Control Protocal/Internet Protocol) โดยใช้ระบบปฏิบัติการ IUNIX ซึ่งช่วยให้การเชื่อมโยงสื่อสารผ่านทางอินเทอร์เน็ตได้รับความสนใจจากคนทั่วโลกในระยะแรก การใช้งานในอินเทอร์เน็ตไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไรนัก เพราะเครื่องที่อยู่ใน เครือข่ายมีไม่มาก แต่ต่อมาเมื่อมีคนสนใจและมีเครือข่ายการใช้งานที่กว้างมากขึ้น ก็เลยทำให้เกิดความต้องการในการใช้ชื่อที่ง่ายและไม่ซับซ้อน จำง่าย แทนที่จะใช้ในลักษณะของ IP Address ซึ่งเป็นชุดตัวเลขที่ใช้อยู่ ซึ่งทำให้เกิดการศึกษาและค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องของ “Name Server” ขึ้นมาครั้งแรก ทำให้ผู้ใช้งานไม่ต้องรู้จัก และนี่ก็คือต้นกำเนิดของการใช้โดเมนเนมในปัจจุบันและหลังจากนั้นไม่นาน Domain Name System (DNS) ชุดแรกที่ถูกนำออกมาให้ทุกคนได้ใช้งานมีอยู่ด้วยกัน 5 แบบ โดยเราสามารถแยกความแตกต่างของโดเมนเนมได้จากตัวอักษรย่อที่ต่อจากชื่อ เช่น www.****.com หรือ www. ****.net หรือ www. ****.org ระยะแรกนี้การจดโดเมนเนมจะทำได้โดยไม่ต้องเสียเงิน โดยมี IANA เป็นผู้ดูแล แต่ระยะหลังเมื่อทาง IANA และ NSF (National Science Foundation) ได้ร่วมกันจัดตั้ง InterNIC ขึ้นมา เริ่มมีการคิดค่าใช้จ่ายในการ จดทะเบียนตามมา 100 USD ใน 2 ปีแรกของระยะแรกและลดลงมาเป็น 70 USD โดยมี ICANN หรือ Internet Corporation for Assigned Names and Numbers ซึ่งเป็นหน่วยงานที่จัดตั้งขึ้นมา
จากความร่วมมือของผู้ใช้งานอินเทอร์เน็ตทั้งหลายในการเป็นผู้คอยดูแล และจัดการเรื่องเกี่ยวกับโดเมนเนม การจัดการเรื่องของ IP Address การดูแลโปรโตรคอลและรวมไปถึงการจัดการเกี่ยวกับ Server System ด้วย ทั้งนี้ทั้งนั้น ยุคแรก ๆ ของโดเมนเนมนั้นมีการกำหนดสกุลไม่มากนัก ต่อมาปัจจุบัน หลังจากที่มีการยึดครองโดเมนเนมหลัก ๆ ไปเป็นของ Internic.net อย่างเดียวแล้ว ก็เกิดการฟ้องร้องกันระหว่างรัฐกับบริษัท Netword Solution จำกัด ว่าใครควรจะได้เป็นเจ้าของโดเมนเนม ซึ่งผลได้ประกาศออกมากลางเดือนมีนาคม 2542 ว่า“ให้บริษัทใดก็ได้สามารถบริหารชื่อเป็นของตัวเองได้” ดังนั้นจึงทำให้เกิดโดเมนเนมใหม่ ๆ ขึ้นมาหลังจากนั้นอีกมากมาย เช่น .shop ฯลฯ เป็นต้น และนอกจากนี้มีการจดทะเบียนโดเมนเนมไว้ทั้งหมดทั่วโลก ประมาณ 19 ล้านชื่อในอินเทอร์เน็ต หรือประมาณกว่า 40,000 ชื่อในแต่ละวัน ทางบริษัท Netword Solution จำกัด ได้เปลี่ยนโฮมเพจของตัวเองไปที่โดเมนใหม่คือ http://www.networdsolution.com ด้วย
สำหรับในประเทศไทยนั้น ได้มีการจดโดเมนเนมไปยังองค์กรจดโดเมนโลกให้ .th (Thailand) เป็นของประเทศไทย โดยมีการนำเงินไปวางเป็นมัดจำจำนวนหนึ่ง ซึ่งในตอนแรกให้ศูนย์คอมพิวเตอร์จุฬาลงกรณ์เป็นผู้ดูแล ต่อมามีการเปลี่ยนแปลงให้ AIT หรือ Asian of Institute Technology เป็นผู้เข้ามาดูแลแทน สรุปได้ว่า ในปัจจุบันในประเทศของเราได้จดทะเบียนกับ สถาบันเอไอทีเริ่มเป็นผู้จดทะเบียนโดเมนเนม (domain name) “.th” ขึ้นเป็นครั้งแรกในประเทศไทยและรับหน้าที่ในการดูแลการจดทะเบียนโดเมนเนมสัญชาติไทยตลอดมา จนกระทั่งปัจจุบัน ภายใต้ชื่อหน่วยงานว่า “ไทยนิก” หรือทีเอชนิก (THNIC) ในการจดโดเมนเนมสกุล .co.th นั้น มีข้อจำกัดเกี่ยวกับเรื่องของสิทธิ์โดยที่ผู้ขอจดนั้นต้องมีเอกสารหนังสือรับรองการจดทะเบียนบริษัทจากกระทรวงพานิชย์ (ภพ.20) มายื่นขอด้วย แต่ปัจจุบันเงื่อนไขดังกล่าวของการจดโดเมนเนม .co.th ถูกยกเลิกไป เมื่อมีการเริ่มคิดค่าใช้จ่ายสำหรับการขอจดโดเมนเนมใหม่สัญชาติไทย ชื่อละ 1,500 บาท ต่อปี เริ่มตั้งแต่วันที่1 มกราคม 2542 และคิดอัตราการต่ออายุโดเมนเนมประมาณ 800 บาทต่อปี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น